Reference Sounds Did You Know #3 – Showponies

Het is eigenlijk wel een geinig idee. Trokken we vroeger met een ochtend verse vlassnor als hifi-jongere langs winkelruiten en audioshows, staan we deze vrijdag zelf weer onze bus leeg te trekken op het Dutch Audio Event. Hoe vaak we inmiddels de A2 af zijn gezakt richting de Koningshof is lastig te zeggen maar vermoedelijk zeker zo’n keer of 13 waarvan 3 keer in ons trotse Reference Sounds jasje. Toch is het iedere keer best weer een uitdaging. Met onze zeer gematigde vorm van perfectionisme willen we er altijd iets moois van maken en dat is dit keer niet anders.

Zo richting het einde van augustus begint de boel dan ook al een beetje te jeuken. Tegen die tijd zijn de meeste showdeelnames al toegezegd en met een beetje pech al betaald ook. Het ritueel is eigenlijk altijd hetzelfde. “Mike, wat denk jij dat je mee wil nemen naar de show? Ik heb het nog niet helemaal scherp Robin maar niet zo veel…” Tuurlijk. Busje geregeld, paklijsten gemaakt, uitgeleende producten bij elkaar gesprokkeld en dan zo’n week voor de show verzameld in ons magazijn. Dan begint vlak voor vertrek het levensgrote tetris om de tot europallets omgevormde paklijst die toch weer veel groter was dan ik had beloofd in de bus te krijgen. Tot nog toe nog altijd gelukt (al worden die bussen wel steeds groter).

De opbouw dag begint vroeg. Naast onze spelende audioset – die we als eerste de kamer in rollen en op spanning zetten – de statisch gepresenteerde audioproducten en de aankleding zit de vrachtwagen ook stampensvol met kleine en grote materialen die ons helpen de akoestiek in de ruimte een beetje onder controle te houden. Zo naar het einde van de middag als de kuiten al een beetje om bier schreeuwen en de meeste producten hun plek gevonden hebben, begint het schuiven. Het zoeken naar de beste plek voor de luidsprekers zodat de interactie tussen speaker en ruimte een klankresultaat levert dat representatief is voor het kunnen van de producten. Alhoewel we denken dat we daar intussen best handig in geworden zijn krijgen we het nooit perfect en al helemaal niet overal in de kamer. Daar is de tijd simpelweg te kort voor. Te kort om alles uit de set te halen wat er in zit en te kort om het stucwerk volledig uit te laten harden. Want laten we eerlijk zijn, de kamers zijn lekker ruim maar met bordkartonnen wanden waar Hugh Masekela’s Coal Train van de buren ongehinderd doorheen dendert verre van ideaal. Als het dan richting middernacht gaat en we besluiten om de volgende ochtend nog een beetje fris voor de dag te komen, sjokken we naar de hotelkamers voor het schoonheidsslaapje.

En dan moet alles ook wel goed gaan. We hebben er ook wel eens eentje gehad waarbij een toenmalige collega een halve middag op zijn buik als een soort Hansje Brinker de gesprongen waterleiding dicht heeft moeten houden. Alhoewel de kamer aan het eind van de dag gewoon weer bruikbaar was heeft de set er toen wel een ietwat zompig laag aan over gehouden.

Na de twee intensieve maar vooral fantastisch leuke showdagen begint zondagmiddag – als de set net echt lekker begint te spelen – het feest opnieuw. Afbouwen gaat sneller dan opbouwen zou je zeggen. Toch durf ik er weer een klein wedje op te leggen dat wij niet voor 12uur ’s nachts het parkeerterrein verlaten om de vrijdag als een soort achteruit gespoelde film te herhalen.

Daar stonden we destijds als brochure-hitsige bezoeker van de VAD shows en Firato’s van weleer toch niet zo bij stil. De daar aangewakkerde audiovlam heeft echter wel een bijdrage geleverd aan ons hedendaagse vuur. Het enthousiasme voor goed geluid, betoverende muziek, geperfectioneerde techniek en met passie vervaardigde producten. Dat gaan we dan ook weer keihard over proberen te brengen tijdens de komende shows waarvan het Dutch Audio Event de eerste is. Maar eerst nog even zien dat we alles in die bus krijgen – tot straks!